Menu Zamknij

visarga  विसर्ग  | anusvāra  अनुस्वार

Głoskami dodanymi do alfabetu są : dźwięk kończący, tzw. visarga, visarjanīya ḥ - przydech bezdźwięczny i nosowy dźwięk zamykający samogłoskę , czyli anusvāra.

Obie te głoski występują w sanskrycie bardzo często.

Visargę zapisujemy w devanāgarī jako dwukropek " : ", a w transliteracji jako z kropką u dołu i wymawiamy z przydechem, powtarzając samogłoskę poprzedzającą visargę jak echo np. "deva" wymawiamy: "devaha" pamiętając, że ostatnie “a” jest skrócone, zanikające. I tak wyraz "guru" wymawiamy: "guruhu", "śanti" - "śantihi" itd. W przypadku powtórzeń jak np. w częstym zwrocie "śantiḥ, śantiḥ, śantiḥ" tylko ostatni wyraz będzie miał "echo", pierwszy i środkowy wymówimy krótko: "śantiḥ, śantiḥ, śantiḥi".

Anusvārę w devanāgarī piszemy jako kropkę nad górną linią , a w transliteracji jako z kropką u dołu lub u góry.


Pratisiakhje uważają anuswarę albo za głoskę czysto nosową (nāsikya) albo wymawianą przez nos i usta (anunāsika). (...) Anuswara pojawia się prawie wyłącznie na styku morfemów jako wariant |m| lub |n|.

[M. Wielińska, “System fonologiczny sanskrytu”]


tam tah

“Kiedy spółgłoska nosowa poprzedza inną spógłoskę, ciche m lub n można zaznaczyć jako compendium scripturae, używając znaku zwanego anusvāra, a mianowicie kropki umieszczonej ponad literą, po której następuje w sylabie. Wariantu anusvāry, zwanego anunāsika, a przedstawianego jako kropka w półkolu, używa się do nadania barwy nosowej jakiejkolwiek sylabie, nad którą może być umieszczony.”


David Diringer ‘Alfabet’