कर:
karaḥ
dłoń, ręka
पाणिः pāṇiḥ i हस्तः hastaḥ
znaczy to samo
Słowo kara कर pochodzi z pierwiastka czasownikowego (dhātu) √ कृ kṛ znaczącego ‘robić, tworzyć’. Dłoń to jeden z pięciu narządów działania (karmendriyāṇi कर्मेन्द्रियाणि)
- अङ्गुष्ठः aṇguṣṭhaḥ (m.) kciuk
- तर्जनी tarjanī (f.) palec wskazujący, (dosł. grożący)
- मध्यमा madhyamā (f.) palec środkowy
- अनामिका anāmikā (f.) palec serdeczny
- कनिष्ठिका kaniṣṭhikā (f.) mały palec
- मणिबन्धः maṇibandhaḥ (m.) nadgarstek
- अङ्गुलि aṅguli (f.) palec
- करतलः karatalaḥ powierzchnia dłoni
- अङ्गुल aṅgula (m.) szerokość palca, miara równa ośmiu ziarnom jęczmienia, dwanaście aṅgul tworzy 'vitasti', czyli rozpiętość; dwadzieścia cztery aṅgule tworzą 'hasta', czyli łokieć MW (Monier-Williams)
- वितस्ति vitasti (f.) miara długości (definiowana albo jako duża rozpiętość między wysuniętym kciukiem a małym palcem lub jako odległość między nadgarstkiem a czubkami palców i mówi się, że jest równa 12 aṅgulom czyli około 9 calom MW