Spółgłoska to vyañjana व्यञ्जन.

Vyañjana oznacza manifestowanie się, przejawianie się, jak również ornament lub dekorację (jaką spółgłoska stanowi dla samogłoski). 

Każda spółgłoska ma przypisaną samogłoskę "a", co zmienia ją w sylabę. Oznacza to, że zamiast “k” mamy “ka”, zamiast “c”- “ca”, zamiast “p”- “pa” itd.

Do wymówienia spółgłoski potrzebujemy pół mātry (czym jest mātra patrz rozdział o samogłoskach).

Spółgłoski następują w alfabecie po dyftongach.
Mamy 25 spółgłosek zwartych ułożonych w pięciu szeregach według kolejności miejsc zwarcia. Każdy szereg zawiera po 5 głosek.
Pierwszy jest szereg gardłowych zaczynających się od “ka” क (ka- varga): ka kha ga gha ṅa, potem podniebienne od “ca” च (ca-varga): ca cha ja jha ña,  głowowe “ṭa” ट (ṭa- varga):  ṭa ṭha ḍa ḍha ṇa, zębowe “ta” त (ta-varga):  ta tha da dha na, i wargowe “pa” प (pa- varga): pa pha ba bha ma.