सुप् तिङ् अन्तम् पदम्
sup tiṅ antam padam
'Wyraz kończy się na sup lub tiṅ.'
pada पद
wyraz
Wyraz (pada) tworzymy z pierwiastka (dhātu धातु). 'Dhātu' to forma wyjściowa zawierająca w sobie znaczenie, z której tworzone są słowa.
Tymi słowami mogą być albo ‘nāman’ नामन् ('imię/ rzeczownik/ przymiotnik/ zaimek/ liczebnik) albo 'ākhyāta' आख्यात (czasownik/ wyraz odnoszący się do czynności).
Przykładowo z pierwiastka (dhātu) ‘√ kṛ’ कृ znaczącego ‘robić’ utworzyć możemy m.in. takie słowa jak:
-
karman कर्मन् ‘czyn’ → (nāman)
-
karoti करोति ‘robi’ → (ākhyāta)
• 'Sup' सुप् to nazwa końcówek deklinacyjnych.
'Nāman' नामन् to 'imię/nomen'. Może to być rzeczownik/przymiotnik/zaimek/liczebnik. 'Nāman' podlega deklinacji, czyli odmianie przez przypadki i liczby.
Końcówka deklinacyjna ma techniczną nazwę 'sup' सुप्
Surową formę wyjściową "nāmanu" - niezmienny rdzeń, do którego dołączamy końcówkę deklinacyjną 'sup' nazywamy 'prātipadika' प्रातिपदिक.
Wyraz poddany deklinacji określamy jako subanta सुबन्त, tj. zakończony na 'sup'.
• 'Tiṅ' तिङ् to nazwa końcówek koniugacyjnych.
Czasownik to 'ākhyāta' आख्यात i podlega koniugacji, czyli odmianie przez osoby, czasy i tryby.
Końcówka koniugacyjna ma techniczną nazwę 'tiṅ' तिङ्
Wyraz poddany koniugacji określamy jako tiṅanta तिङन्त, tj. zakończony na 'tiṅ'.